Sint Isidorus (†1130)
Feestdag 4 april
Schutspatroon van de boeren.
Isidorus van Madrid was zoon van een landarbeider in dienst van een grootgrondbezitter in de omgeving van Madrid.
Hij trad in het huwelijk met de eveneens heilig verklaarde Santa María de la Cabeza. Het vroege overlijden van een van
hun kinderen spoorde hen aan tot een zeer vrome levenswijze, zeer tegen de zin van de collega’s van Isidorus.
Bidden deed je op zondag in de kerk en niet op het land of onder het werk. Ze deden hun beklag bij hun heer die vervolgens Isidorus ging bespieden. En hier zag de landeigenaar een wonder gebeuren:
In de tijd dat Isidorus zat te bidden, spanden engelen de ploeg achter de ossen en ploegden hiermee de akker.
Een andere keer liet Isidorus een bron ontspringen om de akkers te bevloeien.
Snel was Isidorus voor de bevolking bij leven al heilig. Zijn faam werd versterkt omdat hij alles wat hij missen kon weggaf aan de minder bedeelden. In 1615 werden de relieken van deze nederige boer naar het slaapvertrek van de ernstig zieke koning Filips III gebracht, waarna de koning onmiddellijk herstelde.
De koning diende daarop een aanvraag in bij de paus om Isidorus heilig te verklaren, wat in 1622 gebeurde, maar toen was zijn verering al onder de boeren van heel katholiek Europa verbreid.
Isidorus, de eenvoudige boer, horige van een grootgrondbezitter, wist zichzelf vooral in dienst van de Heer van de oogst die, op het einde van de tijd, het onkruid zal verbranden en de tarwe opslaat in zijn schuur.
Hij zaaide goedheid en geloof en wie gelooft gaat niet verloren.
